Twee weken terug zat ik op mijn bed en dacht aan mijn moeder. Ze is al tien jaar niet meer hier, maar toch heb ik het idee dat ik haar regelmatig even voorbij voel komen. De ideeën die ik vroeger had over wat er zou zijn na de dood, zijn de laatste jaren eigenlijk alleen maar sterker geworden.
Voor mijn gevoel kun je als ziel contact maken met de mensen hier. En andersom. Natuurlijk slaat de twijfel ook geregeld toe en vraag ik me af of ik het niet allemaal verzin.
Daarom vroeg ik aan mijn moeder, twee weken terug, zittend op mijn bed, of ze me een teken kon sturen. Of ze me kon laten zien dat ze er heus nog wel is. Ik vroeg haar of ze een witte veer wilde sturen. En het liefst niet een gewone, witte veer, maar een witte veer met iets speciaals. Het hoefde geen grote te zijn, klein mocht ook, als ik maar wist dat die veer via haar zou komen. Het hoefde niet meteen nu, mocht ook later.
Eerder las ik er eens een boek over en daarin stond dat je het vervolgens los mag laten en mag vertrouwen dat het komt. Hoeft niet meteen die dag of de dag erna, maar het komt. Dat is dan nog best moeilijk hè, dat loslaten. De eerste dag lukte dat ook niet. Ik bleef er mee bezig. Later lukte het kennelijk wel.
Het was zondag, Moederdag, en ik was in Nijmegen bij een festivalletje. Mijn oudste dochter belde met een vraag. Ik kon haar niet verstaan, omdat de muziek zo hard was, dus liep ik een eindje weg, een bruggetje over. En terwijl ik met haar aan de lijn was, zag ik een witte veer op het pad liggen. Hij was niet groot en zag er zelfs een beetje vies uit. Alsof er poep aan zat. Toch pakte ik, al bellend, het veertje op. Was dit het teken? Ik draaide het veertje om. De poep bleek geen poep, maar goud. Een witte veer met een gouden rand. Ik vond hem op Moederdag, terwijl ik mijn dochter aan de lijn had en voelde zo het gouden lijntje van boven, van mijn moeder, naar beneden en via mij naar Doris, mijn dochter.
Misschien bedenk ik het nog steeds allemaal. Zeker weet je het natuurlijk nooit, wat er is na de dood. Maar ik kies ervoor dat het een dubbel gouden contactlijntje was tussen moeder en kind, de vrouwenlijn in goud verbonden.